رایانش ابری چیست؟

ابر به سرورهایی گفته می شود که از طریق اینترنت قابل دسترسی هستند و نرم افزار و پایگاه داده ای که در آن سرورها اجرا می شوند. سرورهای ابری در مراکز داده در سراسر جهان قرار دارند. با استفاده از رایانش ابری، کاربران و شرکت ها مجبور نیستند خود سرورهای فیزیکی را مدیریت کنند یا برنامه های نرم افزاری را بر روی ماشین های خود اجرا کنند.

Cloud، کاربران را قادر می سازد تقریباً از هر دستگاهی به پرونده ها و برنامه های مشابه دسترسی داشته باشند، زیرا محاسبات و ذخیره سازی به جای محلی در دستگاه کاربر، در سرورهای مرکز داده انجام می شود. به همین دلیل است که یک کاربر می تواند پس از خراب شدن تلفن قدیمی خود، از طریق تلفن جدید به حساب اینستاگرام خود وارد شود و همچنان حساب قدیمی خود را با تمام عکس ها، فیلم ها و سابقه مکالمه در جای خود پیدا کند. با ارائه دهندگان ایمیل ابری مانند Gmail یا Microsoft Office و با ارائه دهندگان فضای ذخیره سازی ابری مانند Dropbox یا Google Drive به همان روش کار می کند.

برای مشاغل، تغییر به رایانش ابری برخی از هزینه های IT و سربار را از بین می برد: به عنوان مثال، آنها دیگر نیازی به به روزرسانی و نگهداری سرورهای خود ندارند، زیرا فروشنده ابری که استفاده می کنند این کار را انجام می دهد. این امر به ویژه برای مشاغل کوچک که ممکن است نتوانسته اند زیرساخت های داخلی خود را تأمین کنند اما می توانند نیازهای زیرساخت خود را از طریق ابر با هزینه کمتری تأمین کنند، تأثیرگذار است. همچنین ابر می تواند فعالیت بین المللی را برای شرکت ها آسان کند، زیرا کارمندان و مشتریان می توانند از هر مکانی به پرونده ها و برنامه های مشابه دسترسی داشته باشند.

رایانش ابری چگونه کار می کند؟

رایانش ابری به دلیل فناوری به نام مجازی سازی امکان پذیر است. مجازی سازی امکان ایجاد یک کامپیوتر «مجازی» شبیه سازی شده فقط دیجیتالی را فراهم می کند که مانند یک کامپیوتر فیزیکی با سخت افزار خاص خود رفتار می کند. اصطلاح فنی چنین رایانه ای ماشین مجازی است. در صورت اجرای صحیح، ماشین های مجازی در همان ماشین میزبان ساخته می شوند، بنابراین به هیچ وجه با یکدیگر ارتباط برقرار نمی کنند و پرونده ها و برنامه های یک ماشین مجازی برای ماشین های مجازی دیگر قابل مشاهده نیستند حتی اگر شما در همان ماشین فیزیکی هستید.

همچنین ماشین های مجازی از سخت افزار میزبان آنها استفاده بهینه تری می کنند. با راه اندازی همزمان بسیاری از ماشین های مجازی، یک سرور به تعداد زیادی سرور تبدیل می شود و یک مرکز داده به مجموعه ای از مراکز داده تبدیل می شود که قادر به خدمت به بسیاری از سازمان ها هستند. بنابراین، ارائه دهندگان خدمات ابری می توانند استفاده از سرورهای خود را به تعداد مشتریان بیشتر از آنچه در غیر این صورت ممکن است ارائه دهند، و آنها می توانند این کار را با هزینه کم انجام دهند.

حتی اگر سرورهای منفرد از بین بروند، سرورهای ابری باید همیشه آنلاین و همیشه در دسترس باشند. فروشندگان ابر معمولاً از خدمات خود در چندین دستگاه و در چندین منطقه پشتیبان می گیرند.

دسترسی کاربران به سرویس های ابری یا از طریق مرورگر یا از طریق برنامه، اتصال به ابر از طریق اینترنت بدون توجه به اینکه از چه دستگاهی استفاده می کنند، است.

مدل های اصلی خدمات رایانش ابری کدامند؟

(Software-as-a-Service (SaaS: به جای اینکه کاربران برنامه ای را روی دستگاه خود نصب کنند، برنامه های SaaS در سرورهای ابری میزبانی می شوند و کاربران از طریق اینترنت به آنها دسترسی دارند. SaaS مانند اجاره خانه است: صاحبخانه خانه را نگهداری می کند، اما مستأجر بیشتر از این استفاده می کند که گویی صاحب آن است. نمونه هایی از برنامه های SaaS شامل Salesforce ،MailChimp و Slack هستند.

(Platform-as-a-Service (PaaS: در این مدل، شرکت ها هزینه برنامه های میزبانی شده را پرداخت نمی کنند. در عوض آنها برای چیزهایی که برای ساخت برنامه های شخصی خود نیاز دارند، هزینه می کنند. فروشندگان PaaS تمام موارد لازم برای ساخت یک برنامه، از جمله ابزارهای توسعه، زیرساخت ها و سیستم عامل ها را از طریق اینترنت ارائه می دهند. به جای اجاره خود خانه، می توان PaaS را با اجاره کلیه وسایل و تجهیزات لازم برای ساخت خانه مقایسه کرد. نمونه های PaaS شامل Heroku و Microsoft Azure است.

(nfrastructure-as-a-Service (IaaS): در این مدل، یک شرکت سرورها و ذخیره سازی مورد نیاز خود را از یک ارائه دهنده ابر اجاره می کند. سپس آنها از آن زیرساخت ابر برای ساخت برنامه های خود استفاده می کنند. IaaS مانند شرکتی است که یک قطعه زمین را اجاره می کند و می تواند هر آنچه را که می خواهد در آن بسازد؛ اما آنها باید تجهیزات و مصالح ساختمانی خود را تهیه کنند. ارائه دهندگان IaaS شامل DigitalOcean ،Google Compute Engine و OpenStack هستند.

در گذشته، SaaS ،PaaS و IaaS سه مدل اصلی رایانش ابری بودند و اساساً همه سرویس های ابری در یکی از این دسته ها جای می گیرند. با این حال، در سال های اخیر مدل چهارم ظاهر شده است:

(Function-as-a-Service (FaaS: این سرویس همچنین به عنوان محاسبات بدون سرور شناخته می شود، برنامه های ابری را به اجزای حتی کوچکتر تقسیم می کند که فقط در صورت نیاز اجرا می شوند. تصور کنید که آیا اجاره خانه یکبار در یک زمان امکان پذیر است: به عنوان مثال، مستاجر فقط هزینه شام ​​اتاق ناهار خوری، اتاق خواب را هنگام خواب، اتاق نشیمن را هنگام تماشای تلویزیون پرداخت می کند و وقتی آنها از آن اتاق استفاده نمی کنند، مجبور نیستند اجاره آن را پرداخت کنند.

FaaS یا برنامه های بدون سرور همچنان مانند همه این مدل های رایانش ابری روی سرورها اجرا می شوند. اما به این دلیل «سرور» نامیده می شوند که روی ماشین های اختصاصی کار نمی کنند و شرکت های سازنده برنامه ها مجبور نیستند هیچ سروری را مدیریت کنند.

همچنین، در صورت استفاده بیشتر افراد از برنامه، توابع بدون سرور افزایش یافته یا کپی می شوند؛ تصور کنید اگر افراد بیشتری برای صرف شام می آیند، اتاق غذاخوری مستاجر می تواند بر اساس تقاضا گسترش یابد!

انواع مختلف استقرار ابر چیست؟

برخلاف مدل های فوق الذکر، که نحوه ارائه خدمات از طریق ابر را تعریف می کنند، این انواع مختلف استقرار ابر به مکان سرورهای ابری و مدیریت آنها بستگی دارد.

رایج ترین استقرارهای ابر:

• ابر خصوصی: ابر خصوصی یک سرور، مرکز داده یا شبکه توزیع شده است که کاملاً به یک سازمان اختصاص یافته است.
• ابر عمومی: ابر عمومی خدماتی است که توسط یک فروشنده خارجی اجرا می شود و ممکن است شامل سرورهای یک یا چند مرکز داده باشد. ابرهای عمومی برخلاف ابر خصوصی توسط چندین سازمان به اشتراک گذاشته می شوند. با استفاده از ماشین های مجازی، سرورهای منفرد ممکن است توسط شرکت های مختلف به اشتراک گذاشته شوند، وضعیتی که «multitenancy» نامیده می شود زیرا چندین مستاجر فضای سرور را در یک سرور اجاره می کنند.
• ابر ترکیبی: استقرار ابر هیبریدی ابرهای عمومی و خصوصی را با هم ترکیب می کند و حتی ممکن است شامل سرورهای قدیمی موجود در محل نیز باشد. ممکن است یک سازمان از ابر خصوصی آنها برای برخی سرویس ها و از ابر عمومی خود برای برخی دیگر استفاده کند، یا ممکن است از ابر عمومی به عنوان پشتیبان برای ابر خصوصی خود استفاده کنند.
• Multicloud : Multicloud نوعی استقرار ابر است که شامل استفاده از چندین ابر عمومی است. به عبارت دیگر، سازمانی با استقرار چند ابر سرورها و خدمات مجازی را از چندین فروشنده خارجی اجاره می کند؛ برای ادامه قیاس استفاده شده در بالا، این مانند اجاره چندین قطعه زمین مجاور از صاحبخانه های مختلف است. استقرارهای چندرسانه ای همچنین می توانند ابر ترکیبی باشند و برعکس.

Cloudflare چگونه به مشاغل کمک می کند تا به فضای ابری بروند و فعالیت کنند؟

Cloudflare به محافظت و مدیریت هر نوع استقرار ابر کمک می کند. شبکه ما بین کاربران نهایی و زیرساخت های ابری محصول یا خدمات مشتری قرار دارد. مشتریان می توانند عملکرد، امنی ، DNS و سایر پیشنهادات Cloudflare را برای همه استقرارهای ابری خود از یک داشبورد مدیریت کنند. Cloudflare فایروال برنامه وب را برای محافظت از خصوصیات اینترنت در برابر سوءاستفاده از آسیب پذیری ارائه می دهد. Cloudflare همچنین به مشاغل این امکان را می دهد تا به راحتی FaaS (بدون سرور) را در استقرار ابر خود وارد کنند.

ابر با مدل client-server اینترنت چه تفاوتی دارد؟

اینترنت همیشه از سرورها، سرویس گیرنده ها و زیرساخت های اتصال دهنده آنها تشکیل شده است. مشتری ها از سرورها درخواست می کنند و سرورها پاسخ می دهند. رایانش ابری با این مدل تفاوت دارد زیرا سرورهای ابری فقط به درخواست ها پاسخ نمی دهند؛ آنها برنامه ها را اجرا می کنند و از طرف مشتری داده ها را ذخیره می کنند.

چرا به آن ابر گفته می شود؟

ابر به عنوان اصطلاح عامیانه صنعت فناوری آغاز به کار کرد. در روزهای ابتدایی اینترنت، نمودارهای فنی اغلب نشان دهنده سرورها و زیرساخت های شبکه ای هستند که اینترنت را به عنوان ابر تشکیل می دهند. با جابجایی بیشتر فرآیندهای محاسبات به این قسمت سرورها و زیرساخت های اینترنت، مردم شروع به صحبت در مورد انتقال به ابر به عنوان یک روش کوتاه برای بیان مکانی که فرآیندهای محاسبات در حال انجام است، می کنند. امروزه ابر اصطلاحی کاملاً پذیرفته شده برای این سبک محاسبات است.